Od kuchni. / Tradycja Żydowska kultura kulinarna Święta dawniej i dziś

Żydzi podczas szabatu muszą powstrzymać się od wszelkiej pracy i nie mogą rozpalać ognia ani gotować. Konieczne jest więc wcześniejsze przyrządzenie treściwego dania i przechowanie go w ciepłym miejscu. Żydzi z Europy Środkowej i Wschodniej od wieków przygotowywali czulent, zaś Żydzi z południowej części kontynentu – adafinę lub hamin. W dawnych czasach zawijano garnki z potrawą w słomę dla zatrzymania ciepła; z czasem najpopularniejsze stało się zanoszenie ich do miejscowej piekarni, gdzie przez całą noc znajdowały się w nagrzanym piecu i były odbierane w sobotę rano.

Pesach wymaga szczególnych przygotowań. Należy pozbyć się produktów zawierających zakwas (hebr. "chamec"). Polega to na całkowitym wysprzątaniu domu i usunięciu z niego mąki, pozostałości pieczywa oraz wszelkich innych artykułów, których składnikiem są zboża, nawet w śladowych ilościach. Kulminacją tych przygotowań jest symboliczne spalanie zakwaszonego pieczywa w przeddzień święta. Przed wojną panował zwyczaj (który utrzymuje się do dziś w ortodoksyjnych wspólnotach w Stanach Zjednoczonych i Izraelu) spalania chamecu publicznie, na podwórzu. Aby uniknąć wyrzucania cennych produktów, często przenosi się przed Pesach własność na nieżydowskich sąsiadów, podpisując akt sprzedaży.