ANNA KRÓLIKIEWICZ, STÓŁ IV, DREWNO DĘBOWE, LEN, BAWEŁNA, PROJEKT WE WSPÓŁPRACY Z ANNĄ WILCZYŃSKĄ. FOT. L. SANDZEWICZ, MUZEUM HISTORII ŻYDÓW POLSKICH

Instalacja "Stoły"

Instalacja "Stoły" została stworzona przez Annę Królikiewicz na wystawę "Od kuchni" jako artystyczny kontrapunkt dla narracji historycznej. Cztery stoły w metaforyczny, poetycki sposób oddają główne idee prezentowane w kolejnych częściach wystawy: Tradycji, Diasporze, Nowoczeności i Wspomnieniach.
Instalacja "Stoły" Anny Królikiewicz
Anna Królikiewicz, artystka wizualna, opowiada o instalacji „Stoły” stworzonej na wystawę „Od kuchni. Żydowska kultura kulinarna” prezentowaną w przestrzeni Muzeum POLIN od marca go grudnia 2022.
Stół I (Tradycja)
Odnosi się do wszechobecności tradycji, jej ciągłości i trwania. Surrealistyczna, nadnaturalnie długa i poskręcana chała oplatająca cały stół, wskazuje też na duchowy, symboliczny wymiar jedzenia. Elementy z gliny kamionkowej wykonał Michał Majchrowicz, haft wykonała Małgorzata Markiewicz.
Stół II (Diaspora)
Posiada cylindryczną formę, w której wirują i mieszają się kolorowe nasiona – fasolki, soczewica, zboże, groch i przyprawy. Symbolizuje on z jednej strony lokalność żydowskiej kuchni w diasporze – jej zakorzenienie w płodach ziemi i klimacie, z drugiej zaś – znamionujący ją ciągły ruch, otwartość i wymianę. Projekt powstał we współpracy z Joanną Tofiło.
Stół III (Nowoczesność)
Przywodzi na myśl usianą wieżowcami panoramę metropolii lub zastawiony fantazyjnymi drinkami kawiarniany stolik: na metalicznym blacie ustawionych jest kilkanaście lamp z przelewającymi się kolorowymi płynami. Dokonujące się w nich metamorfozy symbolicznie nawiązują do przemian i nowych interpretacji żydowskiej kultury kulinarnej w okresie nowoczesnym. Projekt powstał we współpracy z Joanną Tofiło, rzeźba bryły: Tomasz Krupiński.
Stół IV (Wspomnienia)
Dedykowany wspomnieniom i pamięci, ma wiele nóg, a każda jest inna – jest to właściwie wiele stołów i indywidualnych losów. Tę mnogość historii symbolizuje też ułożony na stole stos obrusów – każdy wyprasowany, złożony w kostkę i wyblakły obrus to historia, której w całości już nigdy nie poznamy. Na starych obrusach, z odległymi historiami już niedostępnymi naszej pamięci, poukładane są coraz młodsze, aż po zupełnie nieużywane, jeszcze "niezapisane". Projekt powstał we współpracy z Anną Wilczyńską.